Eind jaren 60 zijn de eerste fokkers geïnteresseerd geraakt in de Blauwe Texelaars. Aanvankelijk waren er nog wat twijfels of de Blauwe Texelaar wel een raszuiver dier was, temeer omdat de Blauwe Texelaars die voortkomen uit twee raszuivere dieren in bouw en type soms wat groter en gestrekter zijn dan hun veronderstelde witte rasgenoten. Door Ir. Hoogschagen is echter door middel van wetenschappelijk onderzoek bewezen dat de Blauwe Texelaar een recessieve kleurvariant is van de Witte Texelaar. Hij berichtte over het feit dat er ‘blauwe schapen’ in Nederland rond liepen. Het bleek om Blauwe Texelaars te gaan.
Een van de fokkers uit Noord-Nederland die aan de basis heeft gestaan van het huidige ras, is dhr. Ing. Oosterbaan uit Tzummarum (Friesland). Volgens de brief van mevr. Oosterbaan die ze aan Kees van de Nieuwenhof schreef, was het eerstgeborene blauwe lam in de koppel witte texelaars van dhr. Oosterbaan een blauw ooilam (deze informatie kunt u vinden op de site van Kees van de Nieuwenhof “Texelse Blauwe”. Lange tijd werd naar aanleiding van een artikel over het ontstaan van de Blauwe Texelaar in het Schaap in 1978 en ander publicaties in vakbladen gedacht dat het eerste lam een ramlam was! Na de geboorte van het blauwe ooilam is dhr. Oosterbaan verder gaan fokken met de dieren met de “Blauwfactor”. Al gauw ontstond er een klein netwerk van fokkers in het Noorden van Nederland. Na enkele jaren heeft dhr. Oosterbaan zijn fokkerij beëindigd. Hij verkocht onder andere vijf ooien en één ram naar de naburige fokker S. S. Boelstra in St. Anna Jacobi Parochi (Friesland). Vanaf de oprichting van het stamboek in 1983 tot aan zijn dood in 2014 heeft dhr. S. Boelstra met de Blauwe Texelaars gefokt. Zijn fokkerij heeft in binnen- en buitenland nog steeds een zeer goede naam!
De aandacht voor de Blauwe kleurvariant van de Texelaar groeide geleidelijk, mede door aandacht vanuit het ministerie van Landbouw. Verder in de jaren zeventig waren er met Siebe Boelstra meerdere schapenfokkers die wel wat in de blauwe lammeren zagen. Vooral in Friesland hadden verschillende fokkers zich er helemaal op toegelegd. Zij legden de basis voor de zuivere fok. In 1983 richtten deze zeven schapenfokkers de fokgroep Blauwe Texelaars” op, die later werd omgezet in het Stamboek Blauwe Texelaars. Het aantal fokkers groeide gestaag door de jaren heen en zo telt het stamboek thans 300 leden, van wie ongeveer 260 actief aan fokkerij doen. Gezamenlijk hebben zij ongeveer 4000 fokooien. Doel van het stamboek : instandhouding, verbetering en vermeerdering van de Blauwe Texelaar.
In de eerste jaren werd met alle blauwen gefokt. Begin jaren negentig concludeerde men dat er een ruim en solide schaap gefokt moest worden met voldoende bespiering. De eisen voor het inschrijven van Blauwe Texelaars werden in die periode verzwaard. In de eerste jaren schreef het stamboek, om zo snel mogelijk een populatie op te bouwen, alle dieren in die aan de exterieurseisen voldeden. Dieren waarvan de afstamming onbekend was, kwamen eerst in een hulpregister. Blauwe uit blauwe, maar ook blauwe uit bekende witte, werden meteen geregistreerd. In de jaren negentig verdween het hulpregister, toen waren er voldoende dieren om door te gaan. In de jaren negentig werd er uit een Blauwe Texelaar van Ties Peijnenburg een lam geboren met een andere kleur en aftekening dan tot dan toe bij de Blauwe Texelaar bekend was. Deze dieren werden ook wel Dassenkoppen genoemd (meer info over de kleuren en aftekeningen vind u HIER). Sinds 2014 is deze kleurslag geheel opgenomen in het stamboek Blauwe Texelaars. Het stamboek is daarom ook sinds enkele jaren weer toegenomen in aantal leden! Het Stamboek Blauwe Texelaars is sinds enkele jaren dus eigenlijk het Stamboek van Blauwe- en Dassenkop Texelaars!
De Blauwe Texelaar stond zelfs op de lijst van zeldzame landbouwhuisdierenrassen. Het is dankzij de inzet van de leden van de stamboekvereniging niet meer bedreigd, maar door het relatief kleine aantal dieren toch nog een ras waar we zuinig op dienen te zijn!
Ir. P. Hoogschagen publiceerde in 1978 het artikel “A badger-face-like color variant in Texel and in Dutch sheep in the Netherlands” in vooraanstaande literatuur voor genetica van landbouwhuisdieren. U kunt dit volledige artikel lezen door op de link te klikken.Hoe zit het nu met de vererving van de kleur? Oosterbaan kreeg bij de nafok van zijn eerste dieren enkele blauwen uit witte Texelaars. Dat duidt op recessieve erfelijkheid. Inderdaad leidt een paring van blauw x blauw altijd tot blauw. Een Blauwe Texelaar is dus altijd fokzuiver. Uit een witte Texelaar kan een blauwe worden geboren als deze drager is van de blauwfactor: het bekende patroon bij enkelvoudige factoren met dominantie/recessiviteit. De Blauwe Texelaar komt dus voort uit witte Texelaars met de “blauwfactor”. Witte Texelaars met de blauwfactor zijn zeldzaam.
